Güneşin doğuşuyla başladı içimdeki umut.
Ve o andan itibaren batışıyla kaybolma ihtimali korkuttu
beni hep.
Sevmek istiyorum.
Sonsuz güvenle, delice sevmek istiyorum.
‘Benimle gel’ dediğinde, bir an bile düşünmeyecek kadar güvenmek;
asla yapmam dediğim çılgınlıklar yapacak kadar sevmek istiyorum.
Konuşmak için binlerce bahane bulup konuştuğum anda kendi
göz parıltımla aydınlanmak istiyorum.
Hayaller kurmak istiyorum. İçinde ‘biz’ ve başkaları olan
hayaller.
Dahası mı? Bu hayalleri seninle kurmak istiyorum.
Oldu mu, olacak mı, yapabilir miyiz demeden, sadece ‘biz’
merkezli hayaller kuralım istiyorum.
En önemlisi de ne biliyor musun?
Güneşin batışıyla bitecek deseler dahi ‘ya bitmezse’
umuduyla ‘sen’i sevmek istiyorum…
Sadece seni…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder