Hazırım

Olmayacağını bilerek giriyorum bu yola.

Ve bunu hissettiğim anda içimdeki sesle geliyorum kendime:

‘Vazgeçme!’ diyor bana haykırarak.

Umutsuzluklar içinde bir umut tanesi yakalayıp onu büyütmeye çalışarak ilerliyorum.

Ya da umut mu bırakmayan peşimi? Bilemiyorum…

Yolun sonunda; belki büyük bir mutluluk belki de büyük bir hüsran var.

İkisine de hazırım!

Hayır, hayır yalan söylüyorum. İnsan hüsrana hazır olabilir mi hiç?

Ben sadece seni sevmeye hazırım.
Sonucunun ne olduğunu önemsemeden;

Tüm kalbimle sevmeye…