Sevgi ve Umut

Özlüyorum...

Yağmurlu bir günde camdaki buğuya bakıp özlüyorum seni.

Ya da serin bir sonbahar gününde ısınmak için birbirlerine sarılan sevgililere bakıp özlüyorum.

Ben genel olarak özlüyorum seni...

Beni göremeyeceğin kadar uzağında; seni görebileceğim kadar yakınında duruyorum daima.

Yoldan geçen insanları sen sanıyorum kimi zaman.

Sonra yüzler netleşiyor ve yoluma devam ediyorum başım önde...

Yoruluyorum, üzülüyorum ancak bir yerde ışıldamaya hazır bir umut barındırıyorum hep.

Bir adımınla bütün şehri aydınlatabilecek, gücünü benim bile kavrayamadığım bir umut...

Evet kavrayamıyorum çünkü gördüğüm bütün zararlara rağmen kaybolmayan bir umut bu.

Zaten elimde başka ne var ki?

Sen yoksun.

Sevgim ve umudum var...

Bunlar yeter...

Hayır yetmez!

Yeter! Yetmeli...